Latarnia morska na Faros, znana również jako Wielka Latarnia na Faros, to jedno z wyjątkowych osiągnięć inżynierii starożytnego świata, które budziło podziw ludzi przez stulecia. Ta monumentalna budowla, usytuowana na wyspie Faros, w pobliżu starożytnego Aleksandrii w Egipcie, pełniła niezastąpioną rolę jako latarnia morska, prowadząca marynarzy i statki do bezpiecznego przycumowania. Jest to jedno z najważniejszych dzieł technicznych ówczesnego świata i przykład zaawansowanej wiedzy starożytnych inżynierów. Latarnia morska na Faros została zbudowana w III wieku p.n.e. przez greckiego architekta Sostratusa z Knidos. Jej wysokość wynosiła około 100-130 metrów, co czyniło ją jedną z najwyższych budowli swojego czasu. Latarnia była skonstruowana z kamienia i cegły oraz ozdobiona różnymi elementami dekoracyjnymi, w tym posągami bogów i symbolami. Światło wewnętrzne latarni pochodziło od ogromnego ognia, który był podtrzymywany przez palaczy. Latarnia morska na Faros spełniała kluczową rolę w nawigacji morskiej, prowadząc statki przez trudne i niebezpieczne wody Morskie. Jej światło było widoczne na duże odległości i stanowiło niezastąpione narzędzie dla kapitanów i marynarzy. Niestety, w XIV wieku n.e. latarnia uległa zniszczeniu.